اختراع جوشکاری :

جوشکاری یکی از روش‌های اصلی اتصال قطعات فلزی است. قبل از اختراع این روش، اتصال قطعات فلزی با استفاده از پیچ و مهره و یا روش‌های دیگری صورت می‌گرفت. در سال ۱۸۸۱، نیکولاس برناردوس، یک مهندس فرانسوی، اختراع جوشکاری الکتریکی را به عنوان روشی برای اتصال قطعات فلزی معرفی کرد. این روش با استفاده از جریان الکتریکی، قطعات فلزی را به هم متصل می‌کند. این اختراع به دلیل سرعت و کارآیی بالایش، به زودی در صنعت جوشکاری جای خود را پیدا کرد و از آن به عنوان یکی از روش‌های اصلی اتصال قطعات فلزی استفاده می‌شود.از آنجایی که جوشکاری باعث ایجاد اتصالات قوی و استحکام بالا بین قطعات فلزی می‌شود، در بسیاری از صنایع از جمله خودروسازی، صنایع دریایی، صنایع هواپیمایی، صنایع نفت و گاز و صنایع ساختمانی استفاده می‌شود. با پیشرفت تکنولوژی، روش‌های مختلفی برای جوشکاری ابداع شده است که از جمله آن‌ها می‌توان به جوشکاری لیزری، جوشکاری پلاسما، جوشکاری گاز TIG و MIG و جوشکاری فرکانس بالا اشاره کرد. این روش‌ها با توجه به نوع و ضخامت فلزات و نیاز صنایع به اتصالات با کیفیت، انتخاب می‌شوند. در هر صورت، جوشکاری به دلیل اهمیت بالایش در صنایع مختلف، همواره یکی از مهارت‌های اصلی در حرفه‌های صنعتی و فنی است. برای این کار، جوشکاران نیاز به تحصیل در دوره‌های آموزشی مختلف و کسب مدارک مرتبط مانند گواهینامه جوشکاری دارند. همچنین، برای جلوگیری از خطراتی که ممکن است در فرآیند جوشکاری به وجود آیند، جوشکاران نیاز به پوشیدن لباس‌های ویژه، استفاده از ماسک و عینک و محافظ گوش دارند. با توجه به اینکه جوشکاری یک فرآیند پیچیده و دارای اهمیت بسیار زیادی است، یادگیری و کسب تجربه در این حرفه از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.